Oto kilka myśli ze zdrowej tradycji Kościoła:
Celem prawdziwego postu jest spożywanie prawdziwego pokarmu, którym jest pełnienie woli Ojca (J 4, 34).
Pismo Święte i cała chrześcijańska tradycja uczą, że post pomaga unikać grzechu i tego wszystkiego, co do niego prowadzi.
Jezus, modląc się i poszcząc, przygotowywał się do swojej misji, której początkiem było trudne starcie z kusicielem.
Odmawianie sobie pokarmu materialnego, który żywi ciało, umacnia wewnętrzną gotowość do słuchania Chrystusa i żywienia się Jego zbawczym słowem. Przez post i modlitwę pozwalamy, by On przychodził i by zaspokajał największy głód, jakiego doświadczamy w naszym wnętrzu: głód i pragnienie Boga.
Post – ofiarowany w czyichś intencjach – może być również wyrazem naszej miłości i pamięci. Może stać się pomocą dla bliźniego. Jest także wyrazem naszej jedności w Kościele, wspomagamy się nim nawzajem, budujemy. Post, któremu towarzyszy pewna mobilizacja duchowa sprawia, że lepiej widzimy potrzeby naszych bliźnich, uzdalnia nas do patrzenia na nich Bożymi oczami. Uwrażliwia nas bardziej na sprawy duchowe. Post w łączności z postem Pana Jezusa, w Jego duchu czyni nas miłosiernymi, sługami miłosierdzia.
